[Verse 1]
Δεκαοκτώ αναπνοές για κάθε χρόνο, στον ογκόλιθο της μοίρας
Στην επανάληψη μίας ζωής αστείας
Με λεν' Νικόλα, πλέκοντας με ρήματα τα κύματα
Δεμένος με το ριζικό της τρικυμίας
Βρέθηκα και πάλι στο σημείο το γνωστό
Τόσο μόνος που με έμαθα
Μπορώ να με υποστώ
Φταίει ο κόσμος που μεγάλωσα, ή μήπως φταίω εγώ;
Είμαι ασφυκτικά γεμάτος, μέχρι πάνω, με κενό
Γουστάρω ό,τι θα 'θελα
Σιχαίνομαι ό,τι έχω
Σαν παιδί
Σιχάινομαι τη μόυσα που λατρεύω
Η μυωπία μου
Μου έκρυψε τα αστέρια και δεν βλέπω
Μα για αντάλλαγμα
Έγινα το αστέρι μου και πέφτω
Ποτέ δε θα μ' ακούσουνε, το ξέρω
Συγνώμη που πονάω τα αυτιά σου, μαλακισμένο
Η ποιήση δε μένει στις λέξεις
Πάει όπου να 'ναι
Και για αυτό την αγαπώ, γιατί την πάω όπου θέλω
Δεν είμαι προβλέψιμος, αυτό να το εκτιμάς
Περίμενες raps
Σου έδωσα βαλς
Ζώντας ένα σήμερα παρόμοιο με το αύριο
Τα καίω όλα στο βωμό
Φτάνει να με αγαπάς
[Chorus]
Είμαι της πόλης σου ο θόρυβος
Ο χαρακτήρας μου δεν αλλάζει, είναι μόνιμος
Δεν είμαι γνώριμος
Πρώτη φορά θα με βλέπεις, πάντα, και θα με ξεχνάς, σαν να 'σουνα λιπόθυμος
Είμαι της πόλης σου ο θόρυβος
Ο χαρακτήρας μου δεν αλλάζει, είναι μόνιμος
Δεν είμαι γνώριμος
Πρώτη φορά θα με βλέπεις, πάντα, και θα με ξεχνάς, σαν να 'σουνα λιπόθυμος

[Verse 2]
Μοιράσου τον καπνό σου με το μυαλό μου και κάψ΄το
Στην πυρκαγιά χοροπηδάω για να με ανάψω
Και άμα καώ, θα 'ναι κακό
Αλλά νομίζω πως αξίζει να πεθάνεις στη φωτιά στο κάτω-κάτω
Έτσι είναι οι άνθρωποι, μεγάλα λόγια μόνο
Αύριο αν τύχει να σε δουν, θα αλλάξουν δρόμο
Αύριο θα πεις πως είναι ωράιο αυτό που 'γραψα
Μακάρι να μην το έγραφα ποτέ, γαμώτο
Με κοίταξες με ύφος μου 'πες «Άλλαξες»
Ναι, ίσως
Αλλά θα 'ταν χειρότερο αν 'μουν ο ίδιος
Καλό να μην πληγώνεις τους γύρω σου
Μα ακόμα καλύτερο να είναι οι γύρω σου γύρω σου σε δυο χρόνια
Αποφάσισα, όταν θα είμαι έτοιμος, να γράφω αποκλειστικά για μένα
Γιατί δεν αξίζει κάθε στόκος ούτε μισή μου ατάκα
Και κάθε βλαμμένη να γράφω τόσο όμορφα για αυτήν
Βαρέθηκα τις ροματικές εμπειρίες με γλυκανάλατη γέυση
Που καταλήγουν πάντα στο μήπως
Οι έρωτες είνια ψεύτικες ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας
Μέχρι να μας πάρει ο ύπνος
[Chorus]
Είμαι της πόλης σου ο θόρυβος
Ο χαρακτήρας μου δεν αλλάζει, είναι μόνιμος
Δεν είμαι γνώριμος
Πρώτη φορά θα με βλέπεις, πάντα, και θα με ξεχνάς, σαν να 'σουνα λιπόθυμος
Είμαι της πόλης σου ο θόρυβος
Ο χαρακτήρας μου δεν αλλάζει, είναι μόνιμος
Δεν είμαι γνώριμος
Πρώτη φορά θα με βλέπεις, πάντα, και θα με ξεχνάς, σαν να 'σουνα λιπόθυμος