[Intro]
Signore Falco
Ναι, ναι
ΦΘ
2014

[Verse]
Χάνομαι σ' όνειρα
Εκπνέω ό,τι γράφω, γράφω μόνιμα
Μ' έκοψα απότομα
Πήρα τόση φόρα, με σκοπό να πετάξω
Που θα με σκότωνα
Στα βήματα σου προσγειώθηκα, τύχη
Είμαι παιδί ενός γαλάζιου ουρανού
Και μίας μάνας από άμμο Σαχάρας και βγάζω θλίψη
Γαλάζιοι κήποι
Στο πίσω μέρος του μυαλού μου κήποι
Μπροστά, μονάχα λύπη, τέλος
Ζω μαγεμένος, επιδιώκω να 'μαι μαγεμένος
Γι' αυτό φαίνομαι ξένος
Απέρριψα τον κόσμο
Αλλά πρόλαβε να μ' απορρίψει πρώτος
Και είμαι καταδικασμένος, παντοτινά χαμένος
Στο πάθος που τυλίγει
Το κόκκινο που παίρνω απ' το αίμα όταν γράφω
Το γκρι από το μολύβι
Τη θάλασσα που ανοίγει, για να την περπατήσω
Αλλά, τελικά, με πνίγει
Ο γέρακας μου ανήκει
Οι πιο πολλοί είσαστε λίγοι
Νομίζω πως τα σύννεφα μάς έδειχναν το μέλλον
Αλλά δεν το καταλάβαμε, το είδαμε παιχνίδι
Είδα στα μάτια σου την λάμψη, αγορίνα
Και με τράβηξες, μακάρι να βρεις την γαλήνη
Φθείρομαι, συνοδοιπόροι απ' τη σελήνη
Σκότωσα τη μάγισσα και πλέον
Είμαι ό,τι έχει μείνει, ό,τι από μένα έχει μείνει
Ό,τι έχει μείνει
Ό,τι από μένα έχει μείνει, ό,τι από μένα έχει μείνει
Ό,τι από μένα έχει μείνει, ό,τι από μένα έχει μείνει
Ό,τι από μένα έχει μείνει, ό,τι έχει μείνει