[Intro]
Κι έχουνε λιγοστέψει οι πιθανότητες, γαμώτο
Έχουνε λιγοστέψει πολύ

[Verse]
Λιγόστεψαν οι πιθανότητες του να με βρεις
Εκεί που με χαιρέτησες τη νύχτα της αβύσσου
Γδύσου και ξάπλωσε, δεν έχω αρκετές δυνάμεις
Για να ζεσταθώ δίπλα στο αμαρτωλό κορμί σου
Κοίτα την άδεια αγκαλιά μέσα στα χέρια μου
Τα αστέρια μου πέφτουν όσο εύχομαι να ξυπνήσω
Όσο έχω την πολυτέλεια να αγαπήσω
Όσο χαίρομαι που φεύγω, τόσο θέλω να γυρίσω
Kάθε απόψε και χειρότερα γαμώτο
Ποιανού άρρωστου πνεύματος φορέας έχω γίνει;
Από το τσίπουρο στο καυτό μου καμίνι
Δε θα μείνει ούτε πέτρα όρθια απ' τη νικοτίνη
Κάνω τις νύχτες μου πουτάνες με συναίσθημα
Και τις φιλοξενεί στο καταγώγι της η Μόνικα
Μέσα στα βρώμικα καλλίγραμα κορμιά
Θα δεις τον πόνο και τη θλίψη
Τα φώτα γίνονται κόκκινα
Πίσω από κόσμους δικούς σας βρίσκομαι εγώ
Έχω το χάρισμα και την κατάρα να σας ξεχωρίζω
Ανάμεσα στους κλώνους κάτω από το γκρίζο του καπνού
Μπορώ την κατάληξη να γνωρίζω
Σ' ένα στενό δωμάτιο σε τέσσερις τοίχους
Ένα ματωμένο αντίο πάνω στο λεύκο σεντόνι
Άραγε πόση να 'ναι η ταρίφα σου πόρνη;
Πόσο ακόμη θα πληρώνει μιά ψυχή ένα συγγνώμη;