[Verse 1: Nimbus D]
Η νύχτα απόψε στόλισε τα γκρίζα πρόσωπα
Με μια δόση χαράς εφήμερη και βολική
Απόψε η μάνα δολοφόνησε τ' αγόρια της
Και κρύφτηκε στον Άδη πριν να έρθει η αυγή
Είναι περίεργα χρόνια και ξενερώνω που
Η αγάπη πήρε σάρκα και οστά και κάνει βίζιτες
Ο κόσμος μένεται σε μέγιστες ταχύτητες
Μα ερχόμουνα κι εγώ κι ας με περίμενες
Αν ήθελες
Γι' αυτό το όπιο μου είναι το χειροκρότημα των φίλων μου
Κάθε φορά που μαζί τους ξεχνιέμαι
Τον νου σου μπάσταρδε όταν έχω σεκλέτια
Μες στην τρύπα μου μεθώ, πεθαίνω και αναγεννιέμαι
Είναι σαν ξέσπασμα, έναυσμα, κάπως γέλασα
Κατάνα για την κούτρα σου, για μένα έκφραση γούστου
Εκτέλεση απ' όλες τις πλευρές παράσιτο
Nimbus x 50 - τεχνική kage no jutsu
Οπότε, σύντροφε, έλα στα μονοπάτια
Που με δάκρυα στα μάτια
Πρόσωπα γυμνά ζεσταίνουμε
Κάτι σαν τελευταίο ποτήρι πριν τη ντάγκλα
Κάτι σαν bachelor party
Μόνο που αύριο πεθαίνουμε

[Verse 2: Epel]
Και βρίσκω θέληση να γράψω, να πιάσω αφήνω το πνεύμα
Μου ελεύθερο, γενικά δε πάω πάσο, άστο
Να το κάνω, να τ' ανατινάξω
Έχω μπόλικα που θέλω να πω, απλά δεν τα εκφράζω
Τα πάντα εφήμερα σε πρόσωπα, φιλίες
Τα μεγαλύτερα τσόλια κάνουνε σα να' ναι κυρίες
2013 βαδίζω κι οι συγκηρίες σκαλώσαν το μυαλό μου σε
Νύχτες κρύες και μελωδίες γυρνάνε στο κεφάλι μου
Ίσως εγώ φταίω που δεν κοιτώ μόνο την πάρτη μου
Αλλά αρνούμαι να μπω στο ίδιο τρυπάκι, να 'χω φίλους
Που να μη με νιώθουνε έστω λιγάκι
Κι από τα πρόσωπα που πιο πολύ αγάπησες
Όταν σε πονάνε είναι οι πιο βαθιές οι θάλασσες
Κι απλά μ' αφήσανε μέσα να πνιγώ
Αλλά τον πόνο μου κράτησα κρυφό σα μυστικό
Και πέρνω ευθύνη, του λόγου μου τις πράξεις
Αφού με ξέχασες μην προσπαθήσεις να με ψάξεις
Κοίτα τον εαυτό σου, σκέψου ν' αλλάξεις
Εγώ το βρήκα, εσύ στο όνειρο πότε θα φτάσεις;