[Verse 1]
Από το χάος μου να βγω
Απ' το κελί της μάνας μου από το τοκετό
Το κενό μου κανονικό μου μυαλό
Απ' το κυνικό μου κινητό κοινωνικό κυνηγητό
Πάντα μένω μόνο εσένα να κοιτώ
Ποτέ δεν έδωσα κάτι εύηχο στα αυτιά σου
Γιατί δεν έβηχα στα αυτιά σου
Έκλαιγα μπροστά σου
Μόνιμα χαράματα χαρά μου
Αναζητώ τα μάτια μου σα να 'ναι τα δικά σου
Όταν τα λόγια μου δεν πιάνω να κοιτάς λίγο πιο πάνω
Να τα βρίσκεις, ή να γονατίζεις
Να ανεβοκατεβαίνεις βαίνοντας παράλληλα
Σε άλλη μια προσπάθεια, για λίγο να με πείσεις
Εγώ ποτέ δεν ήμουν τίποτα ποτέ μου
Και τίποτα ποτέ μου ποτέ δεν θα 'μαι
Μόνος γραφώ για να 'χω να με θυμάμαι
Να πάρω όσα έδωσα και όσα δεν μου έδωσες σύγχρονος
Ο γερακίσιος είναι πάντα αποξενωμένος από τα χαρακτηριστικά του
Άντρα
Μείναμε παιδιά για τόσο όσο χρειαστεί
Από την κουπαστή πετώ την γυάλινη μου χάντρα
Και πάντα θα 'ναι κάποιος τόσο κοντά
Που αντικριστά άμα σηκώσεις θα δεις χέρι
Βρήκα το μέλλον μου σε αύτη τη μουσική
Και μια τέχνη αφηρημένη που με ξέρει κι είμαι τόσο
[Chorus]
Ρομαντικός, χρώμα σαφώς
Γίνε το φως στο σκοτάδι που σε πνίγει
Η μουσική μας δεν προάγει το μίσος
Είναι το χέρι που σε σώζει και η πύλη που ανοίγει

[Chorus]
Ρομαντικός, χρώμα σαφώς
Γίνε το φως στο σκοτάδι που σε πνίγει
Η μουσική μας δεν προάγει το μίσος
Είμαι εγώ κι εσύ κι είμαστε ό,τι έχει μείνει

[Verse 2]
Σε κάθε γράμμα που το είναι μου τυπώνω, τι πόνο έχω νιώσει ξέρω
Πιο πέρα από έμενα, είσαι ξένος
Θολός και σκέτος, αγάπη για όλους
Αλλά από μέσα μου θα βγάλω όλα τα διαόλια, φέτος
Είναι το μάθημα, δυο γραμμές καθέτως
Μία οριζόντια για κράτημα, ανάθεμα, ανάθεμα
Τη λογική του κόσμου να 'χα θα 'θελα
Δίνω τέτοιους στίχους και απλά κοιτάν το πάτημα
Κοιτάν τους τοίχους και το πάτωμα, όχι πάνω από την μέση
Λες κι ο ουρανός άλλαξε θέση
Για ραπάδες δε μιλώ
Δίνω δέκα χρόνια δώρο να πουν όσα έλεγα στα δεκαέξι
Κι είμαστε μόνοι κλασικά
Και λέω το μόνοι κάτι παραπάνω από τακτικά, απλά
Διαλέγω τα λόγια που είναι σ' εισαγωγικά ποιητικά
Και τα γραφώ δίχως εισαγωγικά
Μια ευκαιρία, να 'χα κάτι να σου πω, δε θα μιλούσα
Σίγουρο πως δε θα σου μιλούσα
Τη δεύτερη το ίδιο, την τρίτη μπορεί και να είχα πειστεί
Αλλά θα ήσουνα απούσα
Πού καταλήγει ο κύκλος που κάνω όταν είμαι τύφλα;
Γιατί είμαι εγώ εγώ κι όχι ο διπλά;
Γιατί ποτέ δε μου 'πες καληνύχτα;
Γιατί σκέφτομαι τόσο γερακίσια;
Θα φταίει που 'μαι
[Chorus]
Ρομαντικός, χρώμα σαφώς
Γίνε το φως στο σκοτάδι που σε πνίγει
Η μουσική μας δεν προάγει το μίσος
Είναι το χέρι που σε σώζει και η πύλη που ανοίγει

[Chorus]
Ρομαντικός, χρώμα σαφώς
Γίνε το φως στο σκοτάδι που σε πνίγει
Η μουσική μας δεν προάγει το μίσος
Είμαι εγώ κι εσύ κι είμαστε ό,τι έχει μείνει

[Chorus]
Ρομαντικός, χρώμα σαφώς
Γίνε το φως στο σκοτάδι που σε πνίγει
Η μουσική μας δεν προάγει το μίσος
Είναι το χέρι που σε σώζει και η πύλη που ανοίγει

[Chorus]
Ρομαντικός, χρώμα σαφώς
Γίνε το φως στο σκοτάδι που σε πνίγει
Η μουσική μας δεν προάγει το μίσος
Είμαι εγώ κι εσύ κι είμαστε ό,τι έχει μείνει