[Intro]
Ortiz got the fuego, comprende?
Τι λέει, αδερφούλη;
Ρίξ' το κάτω

[Verse 1]
Το κάνω τόσα χρόνια που είμαι άνετος μ' αυτό
Όπως στη ζούγκλα τα λιοντάρια ή στη βροχή τα σαλιγκάρια
Όπως στην τσόχα είναι τα ζάρια ή μες στο νερό τα ψάρια
Ronaldo το φαινόμενο με τα ενενηνταπεντάρια
Who the best? Fuck the rest, everyday no rest
Say hello to all my friends, city boys, city girls
Αμφισβητούνε τα ρεκόρ που καταρρίπτω
Αλλάζω τα παπούτσια και πηδάω σαν τον Μίλτο
Πάνω από το χώμα που μέσα θάβουν τις ελπίδες μας
Πάνω από τα ραντάρ που φωτογραφίζουν τις πινακίδες μας
Δε χάνουμε το δρόμο μας, πάνω σε ραφτά οι πυξίδες μας
Αν είναι ποτέ να πνιγούμε, τότε ας είναι απο τις αλυσίδες μας
Όλοι οι rappers περιμένουν από εμένα ένα κουπλέ
Ένας ένας σαν ουρά σε τουρνικέ
Εγώ οδηγάω και κοιτάω όσα δεν μπόρεσαν να εκφράσουνε ποτέ
Με θλιμμένα μάτια πίσω απ' τα φιμέ
Έχω στην πλάτη μου καμπούρα
Να κουβαλάω την κουλτούρα
Από τον μύλο στο Καυτατζόγλειο
Κι απ' τον Σαντάμ ως τη Χαρούλα
Κάποτε ήτανε το ροκ
Τώρα το ραπ μιλάει τις νύχτες
Με πιο απαίδευτους αλήτες
Και σπαθιά που αφήνουν τρύπες
Λένε πως η θέα εδώ έχει κάτι τόσο όμορφο
Όταν δεν έχει σύννεφα μπορείς να δεις τον Όλυμπο
Αν χάσεις το παιδί σου σ' ένα πάρκινγκ υπόγειο
Οι θεοί κοιτούσαν πάλι από την άλλη στην υδρόγειο
[Chorus]
Λες δε σου καίγεται καρφί, ό,τι είναι είναι
Λες πως έτσι είναι η ζωή, ό,τι είναι είναι
Όταν πληγώσεις όσους ξες κι είσαι εσύ αυτός που φταίς
Θέλω πάλι να μου λες «ό,τι είναι είναι»
Τα προβλήματα εδώ λύνονται με ντράβαλα
Με φορτωμένα αμάξια και δικάβαλα
Γι' αυτό να 'χεις τον νου σου στις στροφές
Μη χύνουμε cognac πάνω στα μάρμαρα

[Verse 2]
Πίνω καφέ στη Ναυαρίνου στο εικοσιτετράωρο απ' έξω
Λένε «Αφού είναι όπως τα λες εδώ, τότε γιατί δε φεύγεις έξω;»
Δεν είμαι ο Hova, ούτε ο Biggie, ούτε ο Fifty, ούτε ο Esco
Καλή η Νέα Υόρκη, αλλά δεν έχει freddo espresso
Όλους μας κρατάει εδώ ένα αόρατο χέρι
Βγαίνει μεσάνυχτα απ' το Θερμαϊκό και φτάνει ως τη Θέρμη
Μ' έχει έξω ώσπου να σβήσει το τελευταίο αστέρι
Λέω καλημέρα σ' όλα τα αδέρφια μου τρεις η ώρα το μεσημέρι
Τι λέει; Αν έδεσαν τον ***, ποιος φταίει;
Μάλλον αυτός που τον ρουφιάνεψε
Η πιάτσα είναι μεγάλη κουτσομπόλα κι απ' αυτό επωφελούμαστε
Μ' όλες τις μαλακίες που ασχολούμαστε
Καμιά φορά είναι βαρετά εδώ γύρω
Γερόντια στα μπαλκόνια κοιτάν το κενό εδώ γύρω
Τζάμια σπάνε από μπάλες ποδοσφαίρου εδώ γύρω
Έχει ταϊσμένα αφεντικά και πεινασμένα σκυλιά εδώ γύρω
Αυτό είναι για όλους τους γονείς που κάνουνε τα μαγικά τους
Και καταφέρουν να παρέχουν στα παιδία τους
Ας μη δέχονται ποτέ πως για να βγάλουν τα λεφτά τους
Κινδυνεύουν να πεθάνουν με τα ρούχα της δουλειάς τους
Μάλλον το '90 ήταν καλύτερα
Με κάτω από τα τάβλι πεντοχίλιαρα
Πιστεύαμε σειρές και διαφημίσεις
Ώσπου μας καλωσόρισε το σήμερα
[Chorus]
Λες δε σου καίγεται καρφί, ό,τι είναι είναι
Λες πως έτσι είναι η ζωή, ό,τι είναι είναι
Όταν πληγώσεις όσους ξες κι είσαι εσύ αυτός που φταίς
Θέλω πάλι να μου λες «ό,τι είναι είναι»
Τα προβλήματα εδώ λύνονται με ντράβαλα
Με φορτωμένα αμάξια και δικάβαλα
Γι' αυτό να 'χεις τον νου σου στις στροφές
Μη χύνουμε cognac πάνω στα μάρμαρα

[Outro]
Who the best? Fuck the rest, everyday no rest
Say hello to all my friends, city boys, city girls
Για όλους τους πεσμένους στρατιώτες στο πεδίο μάχης που λέγεται ζωή
Ρίξε λίγο cognac στο πάτωμα