[Verse 1: Necip Mahfuz]
Bu dünya küf kokar, kokladıkça tiksinirim
Yüz yalan var inanıl'cak, içlerinden seç birini
Dik başını, ger göğsünü, dilde döndür isyanı
Hayat bu, en sonunda çek'cektir pimini
Bi' dilin söyleyeceği beyne bağlı ennihayet
Dilde dönen yalanlarla çok uzak salahiyet
Çünkü beyin paslı, çünkü ziftle bezeli
Çünkü çamura soktum beyni tıpkı dilin gibi
Gayba avcumun içine bakıp aradın yıllarca
Yollara kin besle, hedefe varmadıkça
Sayfa sayfa yaz şimdi, sayfalarca yaz ve dök
Zamanın intikamı, ani ve hunharca
Bu zehri hangi duruş temizler?
Kaybolm'ı'ycak bu zehir, pestil olup ezil sen
Hikaye aynı, senaryo aynı
Aynı Don Kişot ve aynı değirmen

[Verse 2: Lider]
Hayatım bi' sonuca varm'ı'ycaksa taslaktan
Öteye gidilemez ki, masraflar birikti
Kalsam da, gitsem de, yatsam da, kalksam da
Gece aynı gece, farklı mumu yaksam da
Bunun cürmü kadar aydınlık
Şeref istifini bozmadan bi' forma girip haykırdı aşk
Gencebay'da dil yarası
Neşet Baba'daki saz gibiydi gönle saygınlık
Akıl fikir verenle, asıl bilip edenle
Bilinmez bi' yolda dilenme
Elindeki para kadar değer verir çoğu
Senin adın değer bulur, eden bulur
Bir olur senin sonun, seni sen edenle
Başka bi' güne saklanır kalem yazıp
Boyunda felaketin habercisi kan elması
Gözlerim toprak kuruluğunda; otun sararması
Gözlerin öyle ki; ihanetin tavernası
[Nakarat: Kozmos x2]
Kara bulutlar
Tutup da kolumdan
Götürün uzaklara
Güneşimi görmeliyim, çok karanlık

[Verse 3: Dilkeş Kardar]
Düşündüm dün gece, dedim bi' ailem var benim
Her ne olursa olsun bırakmamam gerekli
İflasın bi' başka boyutu hissedilen daha demin
Hayatın tavrı sıktı, n'olur affedin beni
Boşluktayım, son bi'kaç ayım da geçmek bilmeyen günlerle dolup taştı
Ayakta tutan aşktı
Koca bi' yaz geçirdim otuz TL yevmiyeyle
Tattım, eksilerime toplamından daha büyük bi' artı kattı
Anlamadan geçti zaman, belki budur son bölüm
Bana babamdan kalan tek şey mal mülk değil öngörü
Tasarlanmış çift taraflı hayatım, seçmek elimde
İyiye doğru yelken açtım, bıraktım çok şey derinde
Kavgamız var hayatla, hayattan beklentilerim
Soğuttu hayattan, bi' bakıma küsmüş olduk hayatla
Anlam arama artık, bazı şeyler çok değişti
Saygı, sevgi hangi birini tuttuk elle, bak bu en basiti

[Verse 4: Kozmos]
Sonum yakın olabilir ama bakış açım iyi
Yine yakışanı giyip yeni güne başın eğik
Başlamak yerine derin bi' nefes al
Hazırım dünya, sen bana da bi kafes aç
Sebebini soramadım olanların
Neden beni bulur dedim geçen zamanları
Bana sor, ama zor gelir yaraları sarmak
Karmakarışık her şey, içimde patlar
İçince ancak unuturum
Güze inat ağlayan bulutumuz ner'de?
Kanlı gözlerimin ıslak yanaklarımla dansı
Neden bu kadar umutsuz, boş bi' sahne?
Beni yoran büyük bi' yük, bu düş, bu güç
Ve de bırak, düşün, bi' sus, üşürsem üstümü
Örtmeyin, yeterince yandım
Ederi kadarmış umut, ellerimde kavga
[Nakarat: Kozmos x2]
Kara bulutlar
Tutup da kolumdan
Götürün uzaklara
Güneşimi görmeliyim, çok karanlık