[Verse]
Μπορεί να σφίγγω το χέρι σου μα δεν θέλω φίλους
Με πολλούς τα λέω καλά μα εμπιστεύομαι λίγους
Δεν υπάρχει εχεμύθεια, μιλάν σε τρίτους
Κι οι τρίτοι τα λένε σε εμένα, ένας φαύλος κύκλος
Έχω δει το έργο ξανά και ξανά
Μα είναι λες και περιμένω άλλο τέλος κάθε φορά
Νιώθω σαν να έχω ανάγκη να εμπιστευτώ τυφλά
Μα δεν θέλουν να σε δουν να νικάς, κάνουν σαμποτάζ
Όλοι θέλουν να πας καλά μα όχι χωρίς αυτούς
Όλοι θέλουν να 'σαι καλά μα όχι πιο πολύ από αυτούς
Τους μιλάς για επιτυχία κι ανεβάζουν παλμούς
Κρατάω ένα μάτι στους εχθρούς κι ένα στους γνωστούς
Τα κρατάω όλα μέσα μου καιρό, δεν βγάζω λέξη
Γι' αυτό στην έκανα φέτος γι' αυτό που έκανες πέρσι
Ποτέ δεν αδικώ κανέναν, ό,τι αξίζεις παίρνεις
Είμαι ευγενικός μα όχι αδύναμος, μην το μπερδεύεις
Καλύτερα να λένε ότι είμαι κωλόπαιδο
Απ' το να αφήσω κάποιον να πατήσει στο φιλότιμο
Είμαι πρότυπο, ναι-ναι, είμαι πρότυπο
Ίσως το καλύτερο μες σ' αυτόν τον κωλόκοσμο
Νιώθω ζω την ζωή μου σαν να πουλάω ντρόγκια
Νιώθω σαν τον Filipe Mota, από μικρός στα κόλπα
Διαδρομές να βγάλω φράγκα, μετρημένα λόγια
Και το τηλ βαράει σε κάποιου την δύσκολη ώρα
Χαμογελάω στους fans ακόμα κι αν η μέρα ήταν δύσκολη
Κοίτα να το εκτιμάς όσο το έχεις πριν την ύφεση
Η αλήθεια είναι πικρή όμως έχει γλυκιά επίγευση
Πως να νιώσεις χαλαρός άμα δεν έχεις νιώσει πίεση
Γράφω στίχους μες στην πτήση
Από Παρίσι, Ζυρίχη, στο καπάκι πετάω Heathrow
Όλα αυτά με δυο ώρες ύπνο
Δεν θα άντεχαν την ζωή μου όμως θέλουν να την κρίνουνε
Νομίζεις είναι εύκολο αυτό που κάνω, ε;
Μισή ωρίτσα playback και τίποτα άλλο, ε;
Νόμιζαν θα 'βγαζα ένα hit και θα φλοπάρω, ε;
Τριάντα hit κι ακόμα grindάρω, yeah
Έχω σταθεί σε τόσους, πες μου, που σκατά είναι η εκτίμηση;
Και λέω δεν γαμιέται πριν με ξαναπιάσει η σύγχυση
Είμαι διαχρονικός, δεν βλέπω καμιά σύγκριση
Έκαστος στο είδος του μα εδώ είμαστε οι καλύτεροι