Jeżelim, Stwórco, posiadł Słowo, dar twój świetny
Spraw, by mi serce biło gniewem oceanów
Bym, jak dawni poeci, prosty i szlachetny
Wichurą krwi uderzył w możnych i tyranów

Nie natchnij mnie hymnami, bo nie hymnów trzeba
Tym, którzy w zżartej piersi pod brudną koszulą
Czcze serca noszą, krzycząc za kawałem chleba
A biegną za orkiestrą, co gra capstrzyk królom

Lecz słowom mego gniewu daj błysk ostrej stali
Brawurę i fantazję, rym celny i cienki
Aby ci, w których palnę, prosto w łeb dostali
Kulą z sześciostrzałowej, błyszczącej piosenki!