[Verse 1: Sansar Salvo]
Sonbahar gününde iki surat hüzünlü sessiz
Yol yakın boğaz düğümlü ben nefessiz
Acı kadersiz saat aşağı yukarı akşam üstü
Kabus gördüm dün gece yine gecem bölündü

Ekim ayında Üsküdar’da yine ben tutuldum
Eki yanımda gazete aldım üstüne oturdum
Yaklaşımlar hümanist olsa dahi insan herbalist
Güçlülere ait dünya Tanrı kapitalist

Yarası çok derin onun ışık göründü
Burası İstanbul burada insanlar kötü
Son ölümdü gün bu gündü yarınımsa yasta
Bedenim bitkin oldu neden kalbim hasta

Umuda yelken açma derken okyanusta boğulma
Soğutucuyla soğudu bedenim gidemedim
Senin yerine giderim sen yorulma
İçimde bir şeyler var itirafsa edemedim

[Nakarat: Rapozof]
İki surat mevsim hazan
İsyan kandır isyan kazan
Bilir kişi rapor verdi bilenlerdi şaşan
Yalvardım dursun diye dinlemedi zaman
Bu dünyanın dibine vurdum dünya geldi yaban
Bu dünyanın dibine vurdum dünya geldi yalan
[Verse 2: Rapozof]
Kalbim artık tenha yaşlarsa edna
Halim çok fena düşünceler sana
Lanet olası canıma ramak kaldı kıymama
Senden yana sitemler isyanlandı kana

Derin bir boşluktayım yolumu bulamadım
Dostlarımı tek perdelik oyunlara sakladım
Sevdiklerimin umrundaysa para pul
Lanet okuma kul saygı duy İstanbul

Çoğu kusur kaldı bilir misin içimdeki kaostan
Temenniler barıştan yanaydı yandı kaldı
Bir yer vardı bir diyarda umutları çaldı
Dost dediğim düşmanımı üstüme saldı

Bu dünyanın dibine vurmak istiyorum bırak
Sevdiklerim benleydi neden hepsi ırak
Canımı yakmaz artık kalbe giren mızrak
Bir yudum ve bir nefes hayat artık aksak

[Nakarat: Rapozof]
İki surat mevsim hazan
İsyan kandır isyan kazan
Bilir kişi rapor verdi bilenlerdi şaşan
Yalvardım dursun diye dinlemedi zaman
Bu dünyanın dibine vurdum dünya geldi yaban
Bu dünyanın dibine vurdum dünya geldi yalan