[Verse]
Κινώ τα νήματα του μέσα μου ή απλά χαζεύω
Γράφω τα ίδια και τα ίδια ή έχω ταλέντο
Παρατηρώ σωστά το τώρα ή το μέλλον βλέπω
Και σένα ποιος σου είπε πως με αυτό το press αντέχω
Φιλοδοξίες και αναρτήσεις μείνανε στο ράφι
Σκάω σαν τον Τσάκωνα επειγόντως να λύσω τη βλάβη
Μαζεύω χρήματα να ζήσω μόνος στο φαράγγι
Να κοροϊδεύω την Ιόλη νερό απ' το πηγάδι
Γράφουν online σελίδες πως είμαι ένοχος
Κάνω τα μαύρα μάτια για το τετ α τετ
Δεν με πειράζει είμαι τόσο pro και φέτος
Σαν να ξέρω όλο το γρίφο όπως ο μαστερ στο Θιβέτ
Κάνουνε όνειρα πως θα μου φάνε τη φαμίλια
Κάνουνε προσευχές οι αράδες μου μην είναι μίλια
Θα πέσω νύχτα όπως στη τράπεζα σκάει μαντίλα
Θα πάρω το ΑΤΜ στην πλάτη σα τον Κουφοντίνα
Μεγάλωσα σε σπίτι με παιδιά της εξορίας
Τα πιο όμορφα Σάββατα δυο σακούλια ειρωνίας
Και ενώ παλεύαμε να πέσει το χαμόγελο στα χείλη
Τόσο βλέπω ρε γαμώτο τώρα πως ήμουν σωσίας
Στα ίδια μονοπάτια φέτος θέμα εργασίας
Στο ίδιο hall βγάζω παπούτσια στο σπίτι της θείας
Κάποιοι σωθήκανε και έχουνε για βενζίνες
Και άλλοι απλά παραπατάνε στους ιστούς της κοινωνίας
Γέμισε όλο το mail μου με παπαγάλους
Ενώ παρατηρώ με ηλιόσπορους τους γλάρους
Τόση ησυχία όταν έχω συνεδρία
Μα δεν φτάνει μόνο μια για να σπάσω τόσους βράχους
Κάνω το ραπ που όντως δεν θα κάνεις κόπια
Σπάω τον τοίχο στο στούντιο με σαλόνια
Που να το φανταζόμασταν πριν κάτι χρόνια
Ήταν ένα, τώρα τρία mic και θα γράφουν χώρια
Βλέπω το άγχος των δικών μου γιατί κρίνω μάτια
Ξέρω αν κοιμήθηκες καλά ή αν πολεμάς τα βράδια
Πήγα και πήρα ακόμη ένα ζευγάρι sneakers
Γιατί η πόλη θέλει τρέξιμο και βόλτα με τα αλάνια
[Chorus]
Φίλο έχω τη σιωπή βγάζουν τόσο χολή μα τους ξέρω καλά
Έχω φίλους σπαθί και το σπίτι μαζί πάνω μου φυλαχτά
Η γλώσσα κοφτερή, το μυαλό μου χαρτί διάβασέ το σωστά
Ζούμε σε φυλακή και μας κρίνουν φρουροί βρείτε που είν΄ τα κλειδιά
Φίλο έχω τη σιωπή βγάζουν τόσο χολή μα τους ξέρω καλά
Έχω φίλους σπαθί και το σπίτι μαζί πάνω μου φυλαχτά
Η γλώσσα κοφτερή, το μυαλό μου χαρτί διάβασέ το σωστά
Ζούμε σε φυλακή και μας κρίνουν φρουροί βρείτε που είν΄ τα κλειδιά

[Outro: Περικλής Κοροβέσης]
Και ένας ακόμα άγνωστος, θα μείνει, με τους αγνώστους
Μπορεί και να θυμάμαι τα χέρια σου, τα μάτια σου, την πέτρα που έσκυψες και μάζεψες δίπλα από την θάλασσα
Για αυτό σου λέω, ξέρω πώς είναι ο θάνατος
Μια απλή βραδιά όπως όλες οι άλλες