Bob Dylan
Ik mag die aibels geern
As regen in bakken noar beneden vaalt
En t liekt of elkenain dien leven vergaalt
Geef ik die waarmte, kom noar die tou
Want k mag die aibels geern
As laange schares en steerns ontstoan
En doe letst hail even dien troanen goan
Hol ik die vast en druk die tegen mie aan
Want k mag die aibels geern
Ik wait t wel: doe hest t nog nait zo wied
Mor as ik kiek noar die, din kleurst
Ik wost al op t moment dou ik die zag
Gain twievel in mien kop woarst heurst
Ik heur ze zeggen: dij het gain fersoun
Der is ja niks wat ik nait zel doun
Ik kroep veur die deur stof en stoeverij
Want k mag die aibels geern
De störms speulen deur mie hìn in n woeste zee
Goie weg op noar beraauw
Wind is draaid en poest mie hoast van stee
Doe hest nog nooit zo aine zain
k Moak die bliede, doe heurst bie mie
k Goa noar t ènde van de wereld veur die
Dou sikkom ales ast mor bie mie blifst
Want k mag die aibels geern
Ik mag die aibels geern