[Verse 1: Noiser]
Bıraksa yakamı belki bu gece korkup uyurum
Bu gece yağmadı şu yağmur hak'katen unutmuş kuyumu
Yalnız son bi' damla için kurutsam kuyumu
Bilmem ne çabuk unuturum bu şehrin havasını ve suyunu
Gidiyorum, evet doğru duydun gidiyorum
Yalan [?] üzülsede o kalbin gülüyordur
Ve biliyorum en az bu sular kadar unutamam
En azından bir kere de olsa hatırlarsın umuyorum
Günahsın bu kadar şeyi de cesaretle yaptım
Aklın alsın bugüne kadar alamadıklarına bakarsın
Özler, ister ve bir telefon açıp ağlarsın
Ama biz öyle bir hatayla bitirdik ki anlamsız
Kalmasın içinde bi' şey haklı ben olsamda yanarım
Bi' düşün bana mı derler zavallı yoksa sana mı?
Yine de sen denince unutur ve gözüm kapanır
Adını duysam ağlarım vе tek bir sözüne kanarım

[Nakarat: Şanışer]
Sen varkеn aynı hep günüm gecem
Ama sen yoksan alem halime gülüp gecer

[Verse 2: Şanışer]
Söndü son ışık ve üflendi son kandil
Şimdi gün öncesi gecenin son vakti
Kanla yazdı tarih onu, asıldı Constantine
Ve hep hüznü gösteriyo' nedense kol saatim
Sanırım bu yüzden çıkıp gezmedim çoktandır
Gösterdiğin çıkış yolu mu? Orda yol yok tanrım
Dört tarafım haçlı gibi, ben de Osmanlı
Yazdığım her tarih de fetretle sonlandı
Bugün güneşi görmek için, taradım ufku
Damlalar yok henüz fakat, hava bulutlu
Bu ara bi' suskun ondandır ya görmedim seni
Sen üzüldün ve sandın ki, seni unuttum
Lakin öyle bi' şey yok ben her gün öldüm odamda
Ve ner'de tanıdı nefesim elini ner'de suskun ozanlar?
Ne yüzden battı o sandal? Bi' yüzden yandım o yanmaz
Hep dua ettim dedim Tanrı büyüktür ya o anlar
[Nakarat: Şanışer]
Sen varken aynı hep günüm gecem
Ama sen yoksan alem halime gülüp geçer