Ακόμα μια τελευταία έχω λεζάντα σε πάνινη τσάντα που λέει δεν ξαναγυρνώ
Νεγκλιζέ τους φόβους μου έχει κεντήσει μα όταν θα κλείσει η μέρα θα είμαι πάλι εδώ σήμερα είπα θα φύγω, την τσάντα θα στη δώσω και θα γλιτώσω, σ’άλλα μέρη να βλαστάνω
Από τους ώμους μου όμως δεν την ξεκολλάω, όλο κάπου πάω κι όλο κάπου δε φτάνω

Μην κοιμηθείς νωρίς
Ο ήλιος θα σβήσει για να ανάψουμε εμείς
Ξανά απόψε θα γλυκάνει

Το πρωί σου θυμώνω στη μέση της πλατείας, θέμα ιδεολογίας, κάτι να μας φταίει συνεχώς
Μπορεί να σε εκνευρίζουν οι ημιτελείς μου φράσεις, οι μουντές μου φάσεις και κανένας στίχος γραφικός
Ως και τα λεωφορεία λυπούνται, συγγνώμη ζητάνε, μα λησμονάνε πως εγώ για σένα λιώνω
Και το βράδυ πάλι αστερισμούς θα φτιάχνω σε μονοπλάνο τις ελιές σου θα ενώνω

Μην κοιμηθείς νωρίς
Ο ήλιος θα σβήσει για να ανάψουμε εμείς
Ξανά απόψε θα γλυκάνει

Με ακουστικά πήρα τους δρόμους και γύρισα σπίτι, όμως κάτι μου λείπει, δε μπορεί, πλάκα θα’ναι
Οι ώμοι μου γυμνοί κι οι δικοί σου αλλού κουρνιάζουν, άλλους στεγάζουν, κράτα την τσάντα λοιπόν