[Verse 1]
Çatımda radyolar, yanımda kalyonum, kapımda kış var
Bu son sabah mı? Sanmam!
Bu son yalansa, kanmam
Yarına kalmadan uyan
Kâbusunda radyolar
Taşra pavyonunda yaması bol bi' çıngar
Hangi şarkılar katlanır kılan?
Hangi mecmua tepeni attıran?
Her talan sonunda bağlanan
Basiretin kadar da kutsal
Or'da dikili duruna çetrefilli dert yanan
Kalbin altı sahnelerle doldu izdiham
Var mı tek bir duygu sağ çıkan?
Yok tabii ki sade yaz
Eşantiyon kalem, ajanda bul da yaz
Kahpe hatırası akla gelmeden bi' yaz
Doksan üç yazından yadigar masanda
Bolca saç döküp, tüküre tüküre bugüne küfredip dayan bi' bak
Makamsal kaygılar nerende?
Boris Vian dilinde
Nihai eylemin nefsi tahribatı üstümüzde
Yani yarım akılla ahkâm kesilen her bir cin
Akşam olmadan da burada terler
Alkolik bir dul gün gelir kapında titrer
Silkinirken isterim ki sen geber (geber)
Yurtta kaldığım o dört senem adımlarımda at süren
Oysa bitmeyen bir şarkı yazmak isteyen de bizler
Maalesef dakik değildik, bahaneler sunup
Bahaneler bulup, acımadan da telef edildik
[Verse 2]
Yazar tıkanması, şair çıkmazı
Bir sabah ki darbe sonrası
Burada bir sokak, ayna giy dolaş
Dakkasında kafana tepene bin taş
Peşine yorulacak nefes çok haydi kaç (kaç)
Kaçmak hak'katen de zor sanat
Gökdelenden atlasan yerde var kucak
Kalorifer dibinde bir petekte şefkat
Hangi mabedin dibinde söylesen de bulsak
Arada yanına varsak onla kalsak
Şimdi beni de yormadan adam akıllı söyle
O gün tiyatro sonrası önüne gelene sövmek
Or'da linç edilmek
Onu bulup bir kenara çekmek
Ölüme methiyeler düzüp gebermek
İstemiştin olmadı neden?
Çünkü yurtta saç döküp yavaş yavaş gebermek isteyendin aslen
Haydi, hatırla yurt odanda son günün kafan güzel
Yan tarafta radyodan gelen yürek düzer
Sade sustun
Kafandan hep geçen ne varsa bavula poşete koydun or'da durdun
Son defa masanda eşantiyon ajanda peydah
Durma yap bir siftah
İstemiştim olmadı, dilim bu elime varmadı
O son sabah, o son yalan, çatımda radyolar
Gözümün yaşına bakmadan duvardan duvara vurdular
Geri dönüp de bakma şansı yok, hâlâ or'dayım
Radyolar kadar yürek düzen bir kıştayım