Uçurumlardan bıraktım omzumdaki naaşı
Silemeden gözümdeki yaşı
Yine benim yüzümden göğsündeki sancı
Ölene dek evimde kiracı

Bu saatten sonra gülüm gelme kendine
Zaten hep cenazede her günüm kendi evimde
Otuza iki basarken tuz misali doğum günümde
Yarama sanki düşmanım harcanan kendi kendime

Gelip bir gün bile kalsan can evimde
Yalnız değilsin kimler peşinde?
Kararttığın bu dünyanın köşesinde
Bеn sandığın gölgelerle

Bеni kurtar bu demir parmaklıktan
Yine bu hücrede yalnızlık var
Beni sakladığın yerleri sana söyletmek için yalvarmışlar
Beni ele vermez sandım gönlün onu bile kandırmışlar
Çoktan sönmüş güneşim sensin diye beni kör sanmışlar

Beni bulamazlar artık saçlarında
Olamamak kokunda ne acı
Seni bulamazlar, aktın yanağımdan
Silemeden gözümdeki yaşı