[Verse 1: ΛΕΞ]
Με μάτια κατακόκκινα γυρνούσα τα χαράματα
Φωτιά στ' αγουροξυπνημένα μεροκάματα
Δεν άκουγα όταν μου έλεγαν τράβα να μάθεις γράμματα
Με φάγανε οι αλητοπαρέες και τα τρεχάματα
Τ.Γ.Κ. ως το θάνατο ή έστω στα γεράματα
Κοιτάω μια καταδίωξη ενώ φτιάχνω καφέ
Βγάζεις βόλτα το σκυλί σου, δε γυρίζεις ποτέ
Κυκλοφορούν ανάμεσά μας εξωγήινοι με μπλε
Πλέον ετών 31, ποτέ κυριλέ
Στην ουρά για ένα αύριο που δε θα 'ρθει ποτέ
Δε μπορεί, κάπου θα υπάρχει κι ένας κόσμος για εμάς
Με ξηγημένα λόγια κι άσχημα τατουάζ
Μέχρι τότε, το μόνο που 'χω είν' η προσωπικότητά μου
Τα λερωμένα ρούχα μου και τ' άπλυτα μαλλιά μου
Δεν ξέρω τι κατάφερα μα χαίρεται η μαμά μου
Όταν κάπου, κάποιος, κάποτε, τ' ανάβει στην υγειά μου
Τα παιδιά παίζουν κρυφτό στις τρύπες για το μετρό
Κι εγώ γύρω απ' τον Λευκό να μη μπορώ να κρυφτώ
Τι να μου πεις, τι να σου πω, κάτω απ' το γκρίζο ουρανό
Κάνω bam κι εξαφανίζομαι στο πρώτο αστικό

[Chorus: ΛΕΞ]
Έχω ένα αστέρι από τσιμέντο και το ακολουθάω
Σε βρεγμένα πεζοδρόμια νευρικά περπατάω
Στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
Ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω;
Τα πλαστικά κορίτσια με τα πλαστικά αισθήματα
Τη βρίσκουν με τ' αγόρια που δεν το 'χουνε σε τίποτα
Στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
Ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω;
[Verse 2: ΛΕΞ]
Για το πού έκρυψαν τα ωραία δεν έχω ιδέα
Σε σακούλες απ' τα Jumbo κι έπιπλα απ' το IKEA
Στους άφραγκους καταναλωτές στην Τσιμισκή
Στην αγάπη που δεν πήραμε πίσω ούτε μια στιγμή
Έχω τον κόσμο γραμμένο σ' ένα Adidas παλιό
Το 'χω ζήσει το παράλογο πριν πάω στρατό
Έχω ανθρώπους ν' αγκαλιάζω ώσπου να κοιμηθώ
Κι ένα πρόβλημα να λύσω πριν να φάω πρωινό
Έχω την Όλγας να διασχίσω ώσπου να βρω τον ψηλό
Έντομα παγιδευμένα μες στον ίδιο ιστό
Το πέρα δώθε για το τίποτα, κάποιο το λένε γύρα
Θεσσαλονίκη, επαρχία ή όπου μας ξεράσει η μοίρα
Μη μου φας τον αναπτήρα γιατί μόλις τον πήρα
Βασιλιάδες που 'χουν θρόνους τους κασόνια από μπύρα
Ζώντας κάτω από το θόλο που όλα εκπέμπουνε φόβο
Ό,τι ανεβαίνει πέφτει σούμπιτο, μιλάω από πείρα
Φοράμε jockey στα κεφάλια μας και παραλλαγές
Έχουμ' ανάγκη από σχέδια και στρατηγικές
Γιατί όπως είπανε 2 τσάκαλοι πριν χρόνια στο Queens
Γίνεται πόλεμος εκεί έξω και κανείς ασφαλής

[Chorus: ΛΕΞ]
Έχω ένα αστέρι από τσιμέντο και το ακολουθάω
Σε βρεγμένα πεζοδρόμια νευρικά περπατάω
Στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
Ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω;
Τα πλαστικά κορίτσια με τα πλαστικά αισθήματα
Τη βρίσκουν με τ' αγόρια που δεν το 'χουνε σε τίποτα
Στην πιο ψηλή ταράτσα ανεβαίνω και ρωτάω
Ποιος πήρε το χαμόγελο απ' αυτούς που αγαπάω;
[Outro]
Major motherfuckin' League Bangers