؛[قسمت اول]؛
از خط روی ابرو، تا دندونای کج
رو صورتم هست، من روزای بد
خوب دیدم، یه جوری بد
واسه کارای خطرناک، جون میدم
از فرار از خونه، تا وسط قفس
تو پروندم هست، من بازیمو بلد
هستم، ولی نوید اهل یاس بازی نیست
قصم داستانی نیست
مضراب این بیتو زد و من پوز تو رو
گوشاتو وا کن، دیوث بدو برو
عقب تر،‌از اول
ببینی که از اون اول ازم اثر هست
با یه هدفون، تهرانو مترم کردم
خوب گوش کن، بفهم احمق
صفر دو یک کد تهرانه
نه دبی، بدو دنبال بازی خودت
بازی با مردم، بگو وطن پرستی و من و ترک کن
مثل اینا ما تو را قافیه بازی کن
یه جایی، یه کاری کن
دوستت داشته باشن، اسطوره شی
ولی زمان این کارا گذشته، بشین
یه آمار بگیر چه جا که نرفتم
دوزار،‌بازیمو بلدم

؛[همخوان]؛
هرروز بیشتر اسم منو میبینی
هرشب بیشتر حس منو میگیری
هروقتیم مثل منو میبینی
تعجب نکن، بازیمو بلدم
؛[قسمت دوم]؛
مرده یا زنده، فرق نمیکنه
دیگه جای زخمای تو درد نمیکنه
تو آس پیک بکش، من خشت روش
می برمش تو بگو ای ووو
حکم، خشت، پادشاه منم
حرفای نزدمو با چشام زدم
وقتی گفتم نزن زد و بعد رفت افتاد به غلط کردم
هشتاد و پنج بود و من و حوضم
یک سه نه صفر رپو شستم و چلوندم و پهن کردم توی آفتاب
جاتون خالی، خیلی حال داد
هدفای ریز ریزم دونه دونه تیک خورد
هیپ هاپ فردا ببین چی شد
شکر شکر شکر شکر شکر
هرچی بگم کمه، خدا دمت گرمه
دو هزار و شیش بود و ته جدول
دو هزار و یازده ده تای اول
اینا همش فقط یعنی جون کندن
یعنی لباسای عیدتو پول کردن
یعنی شبارو تنهایی روز کردن
یعنی منم و کفنم و گور کنم
نه، دیگه این قصه فرق داره
دیگه زنده نیست کسی که ضد من باشه

؛[همخوان]؛
هرروز بیشتر اسم منو میبینی
هرشب بیشتر حس منو میگیری
هروقتیم مثل منو میبینی
تعجب نکن، بازیمو بلدم