{آلبوم به وقت نون | متن آهنگ «چاک» از نوید}

[پیش‌درآمد]
تو سینمو می‌دی یه چاک
دهنمو میکنی باز
ماهیا رو می‌کشی بیرون
از دریای تو ریه‌هام
هر‌شب هرشب به قعر خودم غرق می‌شم
هرشب هرشب به قلب تو
من وصل می‌شم
نه بلدم غرق بشم
نه بلدم شنای خوب
من فقط خوب بلدم
پرت کنم صدامو دور

[قسمت اول]
تو سینمو می‌دی یه چاک
دهنمو می‌کنی باز
دنده‌هامو می‌شکونی و
قلبمو می‌دی نجات
من می‌تپم تو تن تو
خودم نیست می‌شم از بودن تو
اسم من شعر می‌شه
وقتی میاد رو لب تو
چهارتا حرف می‌خواد
اینبار بشه شعر
یه میم میزاری تهش
بشه دیوان دلت
وقتی ریتم ما رو می‌کشه
این شهر پر از غم
قافیه هات می‌کشه منو تو نثر مسجع
میکشمت دور
میکشمت توم
تو با دستای کشیدت مسیرو بده نشون
میکشمت روم
میکشم روی بوم
تو با دستای کشیدت منو هم بکشون
[قسمت دوم]
تو سینمو می‌دی یه چاک
دنده‌هامو میکنی باز
یه حفره میبینی پر خون
چی داری میبینی توی چشام؟
وحشی ترین اسب کر
شاخ رو سرم با سر برم
کسی رفتن منو جز تو ندید
تو به همه پاهام نعل بزن
خون می‌چکه از توی سینم
تو یه جنگل سرخ پر مینم
شیهه میکشم تند میرم
دیگه انفجارو نمی‌بینم
بگیرینم، بگیرینم
اگه می‌تونین بگیرینم
با پای لنگ تک اومدم
با این سوار کجا میرم؟
تو سینم خالی
مسیرمم خالی
این جنگل همش دره است
بری پرت میشم پایین
تو سینم آتیش
مسیرمم آتیش
این جنگل همش مشعل
بری میگیرم آتیش
[قسمت سوم]
تو سینمو میدی یه چاک
با تیزی توی چشات
نگات منو میدوزه به هم
سر میخورم توی صدات
تو منو نفس بکش
شونه‌هامو دست بکش
تو ازم عکس بکش
خواستی تو یه قفس بکش
فقط منو جا بده
رو نرمی اون ساعدت
منو تو سینت بگیر
منو از خودم پس بگیر
تو فقط تو بشو
تو شعر من پر بشو
عرقمو خشک بکن
از تو چشام شره کن
شره‌شره شعرو شور
می‌کنی از چشمام و دور
می‌کنیم از میهنم
یه آواره‌ی بی‌وطن
یه پناهنده بودم
وقتی بغلت کردم
تنها مقیم قلبت
وقتی وطنت کردم
[قسمت چهارم]
تو سینمو می‌دی یه چاک
تن بی جونمو می‌کنی پاک
دستتاتو می‌کشی روی چشام
میبندیشون و میکنیم خاک
شعرام تو سر عاشقام
زندگی می‌کنن با صدام
من زنده ترین زنده ام
تو تمام زمانه ها
تو بطن من یه زن شکست
تو دهلیزم، مرگ مرد
حیاتم توی شُشم موند
وقتی هنجرم از روزا خوشم خوند
میمیرم میمیرم زنده میشم
وقتی که تپشام سکته میشن
میریزه خاکستر از تو سینم
تو تو یه لحظه‌اش من هر روز اینم