[Verse 1]
Φτύνουμε χωρίς χείλη, ανάμεσα απ' τα δόντια μας
Κοιτάμε και ξανακοιτάμε τα ρολόγια μας
Απογουητευόμαστε από τις υποσχέσεις
Ό,τι δε βλέπεις δεν μπορείς να το παλέψεις
Καθρέφτες, καπνός και ποιος είναι ποιος
Ξυπνάω το πρωί γνήσιος μικροαστός
Να γυρίσω το γρανάζι σαν εργάτης καλός
Και να καταπιώ τα νεύρα μου πριν ν' αντικρίσω φως
25 μεροκάματα, 2 ένσημα τον μήνα
Ξάνθη, Χανιά, Θεσσαλονίκη, Αθήνα
Έχω βλεφαρόπτωση από μιά φασαρία
Έχω μάθει αραβικά απ' της Ροτόντας την πλατεία
Έχω έλλειμμα στο νοίκι μου, ζελατίνα στ' αρχίδια
Και καμία ελπίδα να μην είναι όλα ίδια
Ίσως τη βρω μια μέρα κι ίσως να 'ναι Δευτέρα
Κι ίσως με τα ίσως αλλάξουμε τον αέρα
Ταξική δικαιοσύνη σε μια χώρα που σβήνει
Ακούσαμε ποινές σαν στραγάλια να δίνει
Μια σφιχτοκώλα δικαστίνα που λάμπει σαν φιγουρίνι
Και ποτέ της δεν αναρωτήθηκε για την ευθύνη
Πεθαίνουμε περήφανα σε λάθος τόπο
Άμα μπούνε μες στο σπίτι μου, θα πιάσω τ' όπλο
Θα 'χω τον νου μου στο παιδί, μα δεν αρκεί το κλειδί
Πώς θα του μάθω να περπατάει σε καμμένη γη;
Οι ελπίδες μας καήκανε κάποτε στην Αλεξάνδρεια
Τώρα δουλεύουμε με σύμβαση οχτάμηνα
Μπόμπες, σκόνες, κοτόπουλα μ' ορμόνες
Πόσους νομίζεις έχουμε ακόμα χειμώνες;
Άμα δεν τα καταφέρω δε θα με θυμηθείς
Κι είμαι μεγάλος πλέον για να φύγω νωρίς
Άμα δεν τα καταφέρω δεν θα με θυμηθείς
Κι είμαι μεγάλος πλέον για να φύγω νωρίς
[Chorus]
Δεν εμπιστεύομαι παρά τα δυό μου χέρια
Σ' αγαπάν όσο κρατάν τα νταλαβέρια
Σε προποτζίδικα φτιάχνουμε αναμνήσεις
Κι έχουμε μπερδευτεί για το ποιον πρέπει να μισήσεις
Εμπιστεύομαι μόνο τα δυό μου χέρια
Σ' αγαπάν όσο κρατάν τα νταλαβέρια
Σε προποτζίδικα φτιάχνουμε αναμνήσεις
Κι έχουμε μπερδευτεί, ποια σκανδάλη να τραβήξεις;

[Interlude]
Καλό είναι;
Στελάρα, να πω και το άλλο;
Πάμε;
Πάμε

[Verse 2]
Ο πιο μεγάλος τρομοκράτης ήτανε ο Χριστός
Μα δεν τον άκουσε κανείς, ο κόσμος είναι σκληρός
Κυνομαχίες στο λιμάνι της Ραφήνας
Ποιος μπορεί να καταλάβει την ψυχή της Αθήνας;
Χρεωθήκαμε γκανιότα από στοίχημα χαμένο
Κι εγώ σε μια γωνία να πληρωθώ περιμένω
Μαγνητάκια στο ψυγείο και λογαριασμοί
Για να κελαηδάνε οι χορτάτοι για υπομονή
Αχ και να μην ήθελα, ρε πουτάνας γιοί
Να γεράσω ήρεμος στο χρυσό μου κλουβί
Κρύο μέταλο, σφιχτά στους καρπούς
Για τους επικίνδυνους αντιδραστικούς
Κάτω απ' τα μπουφάν σωσίβια για τις μαχαιριές
Εκρηκτικά σε τράπεζες και πολυεθνικές
Χαραμίζουνε τα νιάτα τους επιμελώς
Δεν τους κάνει η συνταγή του νοικοκυραίου
Αγαπάν τη σύγκρουση και κρύβονται στο φως
Γιατί ακραίοι τους φορέσανε τη μάσκα του ακραίου
Οι φίλοι μου απ' την άλλη, είναι καταδικασμένοι
Να ζούνε γελαστοί, αλλά να φεύγουν γελασμένοι
Δουλεύουνε τρεις μήνες για να βγούνε ταμείο
Μα ονειρεύονται μια μέρα να βγούνε με το ταμείο
Χιούμορ εκατομμυρίων, συζήτηση για μπάλα
Ψυχοθεραπεία σε κουρεία και μπιλιάρδα
Μια παλιά Lonsdale που πήρα με το κιλό
Φοράω στην προπόνηση εδώ και καιρό
Σώτο, κράτα τους στόχους λιγάκι πιο λυγισμένους
Πίστεψέ με, περνάμε πιο καλά απ' τους βολεμένους
[Chorus]
Δεν εμπιστεύομαι παρά τα δυό μου χέρια
Σ' αγαπάν όσο κρατάν τα νταλαβέρια
Σε προποτζίδικα φτιάχνουμε αναμνήσεις
Κι έχουμε μπερδευτεί για το ποιον πρέπει να μισήσεις
Εμπιστεύομαι μόνο τα δυό μου χέρια
Σ' αγαπάν όσο κρατάν τα νταλαβέρια
Σε προποτζίδικα φτιάχνουμε αναμνήσεις
Κι έχουμε μπερδευτεί, ποια σκανδάλη να τραβήξεις;