؛{قسمت اول}؛
ميزنى به سيگارت تند تند پك
لام تا كام حرف نميزنى سممبك
انقدر خسته اى دستت به قلم نميره
تو هر مسيرى پا ميزارى يه طرفِ ميشه روت
زمستونات بى بهار شد
شدى به هر چى دورتِ بى تفاوت
مثل كِرمى كه انگيزه تو سينش سوخت
شد عاشق تاريكيش و تو پيلش موند
ميگى پُر شه باز هواى خونه كاشكى
از گرمايى كه بابا ديگه تو صداش نيست
از ابرى كه تو شبت نباريد و صاف شد
خورشيدى كه به تنت نتابيد و و ماه شد
تو كه با خودت تو جنگى يه تِيك
ميگى هيچى نميزنه چنگى به دل
پُر درد تو دلت و نمى جنگى
بعد اصلاً دليل اين سنگينى تو نميفهمى نه

؛{قسمت دوم}؛
هنوز زخمات نشدن واست تجربه داشى
باس بكوبى و از نو بسازى
خيلى وقتام تا تهش جنگيدى
ولى هيچوقت نشدش واست هرطور كه خواستى
نبودى هيچوقت قانع تا تهش
همونى شدى كه ترس داشت حتى خانوادت
ميكشى سيگارت و كبود پا چشمت
بيدارى و ترجيح ميدى به خواب راحت
سوختناتم كه ديدن همه پس
پاشه بجنگ بگو هرطور شده ميبرم من تهش
اضافه كار زياده مهم نيست كى طرفت هست
باغچه ام گل نميده حاجى بى علف هرز
دلت پُر از كم و كسرى هات
ولى نگاه كن عوضش چيا بخت داده
بزن سلامتى مردا مشتى
تو غماتم بخند بگو ايرانت باشه
؛{قسمت سوم}؛
بگو چند دفعه گريه كردى
بگو چى شده اين آدم ديگه عين قبل نيست
بهم بگو چرا دلخوشى مجانى نيست
مثل ذوق يه بچه رو پله برقى
وقتى جيبت خالىِ رفتارا عجيب همش
آدما دريده ترن
فازشون تحقير فقط
ولى تو يه دفعه ميدى تغيير جهت
داور كه سوت و بزنِ نميشه نتيجه عوض نه
هر روز صبح بيدار باش
تو پوتين فندكتو بيار داش
يه عكس سه در چار تو دستت هست
سيگار و ميكنه سيگار چاق
اولا نه ولى حالا ميخواى تنها بشى
اشكات و جمع بكنى و دريا بشى
ولى همه چى تو يه ثانيه خراب ميشه
درست مثل چيپ يحيى به چين