Men går eg øve engene, der himmelen e vid
Då sei te meg
For hendene e tomme
Då sei meg, onnekvinner i kornskurens tid:
Kim gir meg sitt hjerta så ein blome?

Kim gir meg sitt hjerta så ei glede og ein trøst
Så ein duft så leke med meg øve kinnå
Så eg på mine stiar mot forgjengelse og høst
Ikkje reddast for den ytterste grindå?