Så rart å møtes itte flere år
Et ”kossen har du det” og ”takk det går”
I farten får eg ikkje sagt deg mer
Men lese fort ditt ansikt og ditt hår-

Der går så mange frammamde omkring
Men eg ser ingen. Der fins ingenting
I nåken små sekunder, bara du. Det streife
Hjerta så ein fuglaving

Så fort og flyktig. Brått e alt forbi
Og me går kver te vårt. Men kanskje i
Det korta møtet myldra tusen ord
Så visst va unødvendige å gi

I mellom mennesker som oss, som sto
Så nær kverandre eingong, går ei bro
Fra kyst til kyst, usynlig over sjø som binde
Dei te ett om dei e to